Haiti zajmuje aktualnie 163 miejsce ze 191 kraje i terytoria w rankingu Wskaźnika Rozwoju Społecznego (HDI). Jest jednym z najbiedniejszych krajów na świecie. Jest też jednym z najniżej dochodowych państw na kontynencie amerykańskim. W 2019 roku Haiti zajęło czwarte miejsce w rankingu Indeksu Zagrożeń Klimatycznych dla krajów najbardziej doświadczonych ekstremalnymi zdarzeniami pogodowymi. Powtarzające się katastrofy naturalne pozbawiają mieszkańców niezbędnych środków do życia i prowadzą do niepewności w dostępie do jedzenia, co w konsekwencji powoduje rozpowszechnienie złych nawyków żywieniowych.

24,5% ludności żyje poniżej Relatywnej Granicy Ubóstwa ($2,15/ dzień), a około 49% ogólnej populacji jest niedożywiona. Ponad połowa miliona dzieci w Haiti nie uczęszcza do szkół.

Życie na Haiti

Haiti, najludniejsze państwo karaibskie (z około 11,4 mln mieszkańców) znajduje się w Ameryce Północnej, na wyspie Hispaniola. Haiti dzieli wyspę z Republiką Dominikany i ma 27 750 km2 powierzchni, co oznacza, że jest także trzecim co do wielkości krajem na Karaibach.

Rewolucja haitańska często określana jest jako największe i najbardziej udane powstanie niewolników na Zachodniej Półkuli. Niewolnicy rozpoczęli powstanie w 1791 r. i do 1803 r. udało im się zakończyć nie tylko niewolnictwo, ale także francuskie panowanie nad kolonią.

1 stycznia 1804 r. Jean-Jacques Dessalines, lider rewolucji haitańskiej, ogłosił niepodległość kraju i zmienił jego nazwę z ‘Saint Dominigue’ na Haiti, zostając jednocześnie pierwszym władcą tego niepodległego kraju. Francja była pierwszym krajem, który uznał niepodległość Haiti.

12 stycznia 2010 r. na Haiti miało miejsce trzęsienie ziemi o sile 7 stopni w skali Richtera, co postawiło kraj w obliczu największego kryzysu humanitarnego w historii. Dewastujące trzęsienie ziemi zabiło ok. 250 000 ludzi, a zraniło kolejnych 300 000. Spowodowało przesiedlenia blisko 5 milionów ludzi, a ok. 4 000 szkół zostało uszkodzonych lub zniszczonych.

Dekadę po tym wydarzeniu Haiti wciąż zmaga się ze skutkami tej katastrofy. Część kraju, która została zniszczona w 2010 r. wciąż nie została odbudowana. Konstrukcja budynków, które udało się odbudować, nie jest na tyle trwała, żeby zapewnić bezpieczeństwo mieszkańcom podczas następnego, nieuchronnego kataklizmu pogodowego.

Niestabilność polityczna, braki w jedzeniu, bezrobocie, burze tropikalne i huragany zamknęły większość Haitańczyków w błędnym kole ubóstwa, które trwa od pokoleń.